Gerildikçe geriliyor boynumdaki,
Çaresizlikten yapılmış zincirler.
Her bir halka yoksunluk, eksiklikle var olmuş.
Hepsine ayrı anahtar gerek
Anahtar içinse zamanımı, hayatımı satmam gerek.
Satıyorum da kalmıyor nefes alacak zaman
Yine de yetmiyor, geriliyor zincirler
Biraz nefes almaya çalıştıkça yeni bir tanesi ekleniyor.
Daha ne yapılır, nasıl yaşanır?
Bu sorulara cevap aramak için belki çok gencim
Belki de çok geciktim.
Hem gençlik ne ki
kaç kez geçmemem gereken yoldan geçtim.
Hem gençlik ne ki
Kaç kez denedim de üstüme giymeyi
Eğreti durdu, beğenemedim kendimi.
Sorumluluk ve bitmeyen düşünce renklerinden oluşan kıyafetler tam da oturuyordu üstüme.
Eh çok kez mutluluk geçirdim onun üstüne,
Herkes mutluluğun ışıltılı ahengine odaklanırken,
Göremediler kıyafetin asıl rengini.
Göremezler yanımda biri olsa bile yalnızlığımı,
Yanımdaki gider, otururum bir başıma
Yalandan gülümsemeler takınırım
Gerçeklerimi gizlercesine.
Gizlemek de çözüm değil
Dedim ya gerildikçe geriliyor
Boynumdaki gerçekler,
Kaçmak için attığım adımlar
Çukur açıyor, derine batıyor
Battıkça daha derine,
Hayale umut tükeniyor.
Çok oldu dinlemeyeli ama çok kez dinlemiştim,
Hayalin, hayal edilemez güzelliğini.
