Nokta

Kadife çiçekleri ekili tarlama düşerdi bir bir sözlerim.

Kelimeler harfleri doğururdu harfler bir bir beni oluşturdu.

Sahiden, ben kimim?

İçimden sesler bana bana sordu; sen kimsin?

Ve şimdi düşsel kelebeklerimle başbaşayım

Kadife çiçekleri ekili tarlamda

İçimdeki sesler benimdi, ben seslerim değildim.

Tuğla tuğla beni oluşturan seslerim, sözlerim.

Neden sorardı bana bile bile ben kimim

Kelebeklerim vardı kelebeklerim

İnziva vakti geldimi uçarlardı başımda

Gizlerlerdi anlamlarımı anlamlandıramazdım

Bazan Bi kupanın üstüne konarlardi, bazen kadife çiçeklerinin ustune

Saatlerce düşünürdüm o kanatların üstüne

Harfler mi oluşturdu beni, yoksa Kadife çiçekleri mi?

Yoksa öz kızı mıydım ben kelebeklerimin,

Kelebekleri ne oluştururdu,

Onlar bulutlardan mi müteşekkildi,

Ben de bir bulut muyum tane tane kelimeler döken?

Ve Kadife çiçeklerinin son gözyaşlarını mi akitirdim yeryüzüne,

İncitir miydim kelebeklerin kanatlarını anlamadıkları acımı haykırırken yeryüzüne?

Zarar verir miydim bi cocuga bir yerlerde,

Yoksa zaten beni mi beklerdi çocuklar, insanlar ?

Ben hem başlangıç, hem bitiş miydim

Yani ben cümlelerin sonu muydum,

Yeni cümlenin başlangıcı miydim,

Benim değil miydim o Kadife, tarlalar o sesler,

Ben değil miydim o kelebekler, harfler, bulutlar,

Yoksa Ben sadece küçük aciz bir nokta mıydım?