Savaş-kaç-don tepkisi, vücudun tehlikeye girdiğinde verdiği doğal bir yanıttır. Karşılaşılan tehlikelere tepki verme şeklimizdir. Bilinçli bir karar değildir. Otomatiktir ve onu kontrol edemezsiniz.
Şuuraltının farkında olmayan kişi, başına gelen her şeyi kader zanneder oysaki dışa bakan rüya görür… İçe bakan uyanır!
İnsanı yaratan Allah, diğer tüm yarattıklarına ona teslim olmalarını emreder.
Hepsi biat eder. Sadece şeytan kabul etmez yani, diğer tüm canlıların hayatlarını idame ettirebilmek için doğal ihtiyaçlarını karşılamak üzere içlerinde uyanan o
yaşama arzusu, ATEŞ!
Şeytan Allah’tan başkasına secde etmediği için kovulmuştur. Ama insan Allah’a inanmayıp şeytana inandığı için kovulmuştur. İkisini aynı bedende tek bir “sır” birleştirir. Nefes!
Bu dünya üzerinde nefes alıp veriyorsak eğer tüm canlılarda ortak olan en temel içgüdülerimizin açlık, barınma ve üreme olduğunu daha önceden biliyoruz. İçindeki nefs bunları sana hissettirmezse eğer hayatta kalamazsın. O madalyonun öteki yüzündeki sen, korkma ondan. SEVGİ İYİLEŞTİRİR!
Aklının yeteceği yaşa gelene kadar istesen de istemesen de yolu onunla yürüdüğünü fark et. Teşekkür et. Ve artık kabul et ki çekilsin kenara. Hatırla…
Öğrendik çünkü nefsi eğitebilirsin istersen.
Başrolde sen varsın ve sen ne istersen oluyor ya hani, hep öğretildi, işte, istediğin şeyi nefsinin “eğitimi” belirliyor. Yani ilkel benliğinin hayatta kalma güdüsünü besliyor. İdrarını tutmasını öğrettiği gibi aklın, izin ver diğerlerinde de kendini tutmayı öğrensin. Öğret ona.
“Sadece bir tane hayatınız var ve şimdi yapmayacaksınız da ölünce mi yapacaksınız?"
"Gönül gözüyle gördüm efendimi.
Sordum:2Kimsin sen?'
Dedi: 'Sen.'
Ama senin için nerede'nin yeri yoktur
Senin bağlı olduğun bir yer yoktur.
Akıl seni, zaman içinde belirli bir varoluşun içine yerleştiremiyor.
İşte bu yüzden bilemiyor senin nerede olduğunu.
Sen tek varlıksın tüm burada'ları kuşatan, neredeye yanıt olacak hiçbir yerde
bulunmayan, noktaya kadar.” Tavasin
Bir gün birbirimizden ayrı düşsek de biliyorum, hiçbir zaman ayrı değil yollarımız…
Ben’i sev yeter...
