Belki de birkaç kadeh sonra unutacağız her şeyi. Hüzün yağdıracağız gökyüzüne, biraz ağlayacağız, kederle iç içe olacağız. Hatırlayacağız sonra. Sol tarafımıza birkaç yıldırım düşecek, tüm gece eşlik edecek gök gürültüsüne, bütün sessizliğiyle... Unutamayacağız aslında, dokunduğumuz yerleri. Bir hikayemiz var, zevklerimize sarılmaya gidiyoruz. Bir günahı ağlaya ağlaya tekrar işliyoruz. Bir şeyleri beceremeyen insanlar çeker kafasını çoğu akşam. Bilir acımasız sonları. Pencerelerde çiçeklerin yetişmeyeceğini... Ezberlemiştir, acıya teğet geçecek her yolu. Çıkmak ister uzun bir yolculuğa. Kafasını cama yaslayıp uyumak için değil de, içinden geçenleri asfalta dökmek için.
Güzelliğinle ilgilenmekti tek derdim, altın kalbindekileri hissedebilmekti. Kıyı görünmüyor, sanki bu gecenin sabahı yokmuş gibi hakim içimdeki karanlık, güneşin aydınlığına. Herkesi mutlu etmek için çabaladım, artık mutsuz benim.
