Zor hayatın oyuncaklarıyız hepimiz. Yalan dünyanın ölüm gerçeğiyle yaşıyoruz her anımızı. Ve yaşamı değerli kılıyor, ölümün olması. Küskünüz birilerine, kırgınız. Adım atmak istiyor, gurur yapıyor atmıyoruz o adımı. Sevdiklerimize geç kaldığımızda hayat bizi affeder mi? Her sabah çalan alarmdan sonra "5 dakika daha" diyebilir miyiz hayata? Sevin, gülün, sarılın, gezin, eğlenin, sık sık sevdiğinizi söyleyin, koşun. Saniyeler sonra çok geç olabilir.