Nuri! Hoşbeş edecek insan bulamadım,
Yine düştüm ağına.
Bu gece çok içesim de yoktu,
Koy bir bardak;
Selam edelim şu şarabın bağına.
İnsanlar iyiliği akıllarından çıkarmış Nuri,
Aklım almıyor.
Çabaları sadece kendi hayatları için,
Oysa hayatın devamlılığını sağlayan başka insanlar.
Öyle deme Nuri;
"İyi bir insanım" demekle iyi olunmuyor.
"Gönlüm temiz" diyorlar,
Çamaşır suyuna bastılar sanki;
Öyle de olmuyor.
Bu bir bayrak yarışı gibi Nuri, nasıl söyleyeyim abime?
Promete'nin yaktığı meşaleyi aktarmak nesillerce.
Biraz da Nazım Hikmet'in dediği gibi,
"Ben yanmazsam, sen yanmazsan, biz yanmazsak,
Nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa?"
İyi olduğumuz düşüncesi bizi iyi birileri etmiyor Nuri;
Bak, içiyoruz diye insanlar bizden ürküyor.
Kötü insanlarız onlar için,
Kötü bile olmayı beceremeyen ama yargıya boyun eğen.
Kötüyüz biz Nuri;
Hem de sadece çakır keyif olduk diye.
Çakarlar yanıyor; sanırım yine ihbar etmişler,
Parkta üç beş serseri içiyor diye.
