Yine yürüyorum amansızca

Ama bir ağırlık omuzlarımda

Nushun ağırlığı

Her zamankinden ağır ve savsağım bu sefer

Bana dokunan bir şeyler var

İçimi karartır, yüreğimi parçalarcasına

Gitmem gerekiyor biliyorum

Adım gibi

Ama gel de adımı koyana anlat

"Kal" diyor

Doğru söylüyor

Söyleyemediğim ne varsa hep o söyledi

Hep ummadığım anlarda


Yoruldum

İçten içe sıkıldım

Ağlıyorum

Neden bilmiyorum

Yine itiraf edemediğim bir şey daha

Kendime kurduğum hülyaların sonundayım

Geçti hayaller tedrisatının son dersi

Yetti artık bu gerçeklik