afili cümleler anlam ifade ederdi ruhuna
ya da ben öyle isterdim
seni ifade etmenin olabildiğince zorluğuyla
düşündüm ve sövdüm
geçmişin yara izleriyle
var olduğumuz zamana
ne de zor yürüdüğüm yolların
sende bitmiyor oluşu
dolabımda saklı olan son parçanın da kokusu şimdi
silikleşti çoklukla
gülüşün eskiye nazaran bende bir şey ifade etmedi
sesin ise kulaklarımdan iyice ıraklaştı
yüzünü ise unutmamak için o paslı bankta
ağacın gövdesinden süzülen ışıkla birlikte izledim
ne kadar basit değil mi, bir o kadar da zor
kelimelerin bunları ifade ediyor ve bir o kadar da edemiyor oluşu
her şey sana anlatmakla bitecek veyahut yeniden başlayacak gibi
bir nevi yitiş
yaşadığımı sandığım şehirdeyim bu sıralar
hiçbir düşüncenin bizi sarmadığı vakitlerde
gelmiştin
park boştu sabahın yalınlığıyla
sarmalamıştım seni günün ilk rüzgârıyla
sen bu anlardan bir hayli uzaksın şimdi
zihninde beliriyor mu bilmem
bilinmezlik hiçlik derdim
dediğim yerdeyim
gel lütfen, gel
çiçek açacak bilirim
