Bir namaz ya da uzunca içten bir duanın ardından, aradığım cevapları buldum her zaman.
Eskiden inanmayan birisini görünce asla müdahale etmem ama üzülürdüm.
Kendimi bulduğumdan beri, kendim emin olduğumdan beri, kimseyi ikna etmek için çaba sarf etmiyorum. Çünkü ben eminim. İkna etme çabamız (her konuda) biraz da kendimizi ikna etme isteğimizdir.
Ve herkesin farklı bir zamanı var, biliyorum.
Ben de Tanrı'nın varlığını reddeden bir ateisttim uzunca bir süre.
Sadece "Olabilir mi?" sorusuyla başladım her şeye.
Kendim araştırdım, kendim denedim.
Gelenekleriyle nasıl da dini kirletmişler gördüm.
Allah'ın saf dini bambaşkaymış, okuyunca anladım.
Senelerimi verdim Kuran'a. Hala daha anlamaya çalışıyorum ve bu yol bitmeyecek biliyorum.
İçimde öyle bir inanç var ki, bana öyle kanıtladın ki gerçekliğini Allah'ım... Hiçbir güç bunu benden alamaz.
Sen beni rastgele seçmedin:
Ben aradım seni.
"...dileyeni doğru yola ileten Allah’tır..." (2,272)
Aradığım için gösterdin kendini.
