Üzüldüğünde insan

        Şarkılarda yürüyebiliyor

Sevinçte az katmanlı

Köpükteki gökkuşağıyla meşgul

Arapça kum ağzında üzgünken

Ve ayrıca Arap alfabesi helva kokuyor

     Kaldırımlar kağıt


Bir ölüye

Keskin demiştin

Başardın işte

Kestin


Bir ölüye

Göğüste bıçak tavlanmaz

Tüm türküleri onarıcam demiştin

Ağıda düştün kaldırımlar yanarken

Duvarlarını ördün bile onlara cam demiştin

Şimdi kanından şeffaf yürüyoruz

Katlin duyulmasın diye 


Bize uykusuz ısırganlar getirdin

Gecenin en körünü

Beynin kaşınan yerini getirdin bize

Tırnaklarımı söktün


Şarkılarla yürüyebiliyor babalar

Dön-erken evine

       Yarısı bahçe demiştin

            Omzuma düştün