Yorganımın ayaklarıma denk düşmediği zaman

Açlığın uykuya döndüğü

Utancın hin gülüşlerin mengenesinde öldüğü zaman

Kitaplığın önündeki solgun ışık

Sehpadaki eski plak

Kadehteki yarım şarap öylece dururken

Kalbin orta yerinden kırıldığı

Zamanın gülmeye bir türlü yetmediği zaman

Ve o zaman

Kapısında kış bekleyen bahar göremezmiş

Kuşlar uyurken uçamazmış

Yorgunken hiç sevemezmiş insan