Sahte sevinçlerin nicesini seslenip duruyordum

Aşk benim deneyim, sesim diyordum

Gözlerimi kamaştıran kalabalığa karşı 

Nasıl oldu da birçoklarının önüne

kahramanca bir maskeyle çıktım?


Kalabalıklar içinde bir başkasıyım

Salt yalnızlığı aradığını sanan

Her duygu sahtekarca yüzüme yansırken

Bu yapmacık tavırlardan sinsice zevk duydum


Bu durumdan pişmanlığımı dile getirip

İnkar ediyordum eyleme geçirmekte olduklarımı

Bağırarak, çağırarak, bir yardım çağrısıyla


Bir bilim insanı aklıyla deneyselliğe vuruyordum 

Tattığım insan psikolojilerini

Küstahça malzeme çıkarıyordum kendime

Niçin kendi kuyumu kazdığımı düşünüyorum şimdi?


Aşkın sıcaklığını ölçüyordum sadece

Deneyime devam ediyordum 

Natüralistler misali ve çocukça

En can alıcı hamleyi kendime yapmak için

Tetikte bekliyordum her an sanki 


Korkuyorum yeni halimden

Çünkü artık şair gibi yazamıyorum 

Peki neden hala şair gibi yaşıyorum?

Şairin korkaklığını taşıyorum


Neden onursuzca aşka tutunup

Bir yalan ustasına dönüştüm?

Kalabalık yalnızlıktan sıkıldım

Hiç olmazsa birini görebilmek içindi değil mi?

Diğer ekim gelmeyene dek

Sürüp gidecek olan yeni bir aşk

Söylediğim yalanların yarısı kadar gerçek 


On yedi yaşıma sevgiler sunuyorum şimdi!

Deneyimin içine kendimi de koyuyorum

Böylelikle aşk benim gözümde 

Sıkça görülen bir rüya kalacak 

Sıkça tekrar eden güzelliğiyle


Sahilime nadir zamanlar vuran 

bir dalgadan ibaretti aşk

Şimdi ise kıyıda değilim 

Kıyıyı bir dürbünle gözetleyenim 


İşinin ehli olmayan bir can kurtaranım!

Sinsice ölümünü izliyorum aşklarımın! 

Yeni aşka yeni yüzücü görmüş gibi acıyarak bakıyorum...



“Yeniden boğulmamak için

Nicesine gülümsedim, yeni aşka da!”

En mutlu en onurlu hareketim budur son zamanlarda...


Ne yazık!

Ancak yeni aşk mahvedebiliyor

Musmutlu geçen gün dediğimizi!

İşte o zaman anlıyoruz

Aşkın aslında acıtmadığını

"acı olduğunu..."




1 Ekim 2022