Sana söyleyemediğim her şeyi kendi kendime söylemekten bıktım
Yazarken ellerim beceriksizleşiyor gözüme giriyor parmaklarım
Sağ omzum dengemi bozamayalı oluyor biraz
Anlamsızlaşıyor bileklerin, eklemlerini görmezden geliyorum
Saat 4 gibiydi farklı odaklar seçmiştik kendimize
Kesin bir şey yoktu gecede ve kimse ilk gün doğumunu izliyemiyordu şimdi,
Sana konuşuyorum kusursuz mantıklı ve akıcı
Yeni bir lisan öğreniyoruz birlikte;
Tüm kelimeleri sadece bir kez kullanmak lazım geliyor şimdi
Saat kurmuyoruz yarım kalmışlığa, lakin belirsizlik de yeşertmeye yetmiyor sararan yanlarımızı.
Bir boşluğun adı oluyo gözlerin,
Başka bir hayatta boşluk olmayı diliyorum...
