Çünkü biz ödeştik
Alan aldığını verdi
Veren verdiğini aldı
Biz ödeştik
Kimsenin kimsede fazladan gülüşü kalmadı
Ben hep fazladan gülerdim oysa
Oysa ben ne şen şakraktım
Ne kahkahalar patlatırdım
Dünyanın dönüşüne
Yağmurun yağışına
Rüzgarın esişine
Gülmekten karnım yarılırdı
Yarıklardan zambaklar açardı
Benim içim güzel kokardı
Şimdi çürüdüler
Çürüdü çiçekler
Çürüdü yaralarım
Ben çürüdüm
Onu düşündükçe çürüdüm
Çok pis koktum
Karanlık koktum
Belki ondan uğramıyordur gözleri gözlerime
Aldı kokumu
Bir nefeste çekti dünyanın tüm kahrını
Ben biraz kahır kokarım
Ben biraz onu düşünürüm
