seninle karşılaşmak
bir kuytu sokakta veyahut karşılaşmamak
fark etmiyor
hissim şöyle
"ya aklından geçerse." diye
kalem kağıt
benden korkuyor
giyin en güzel elbiseni ve dur karşımda
izle beni
mosmor olmuş gözaltlarımla ben
gidiyorum
sildim alfabeden isminin tüm harflerini
yine de ağzından bir cümle çıkar diye yavrum ödüm kopuyor
ey tanrı
verdiğin canı benden başka kulun aldı
ne diye hala sokaklarda geziyor
karabahtım
yarınsızım
kadersizim
uyandır beni
dara düştüm
bu gece yine kapındayım
perdeni çekmişsin en dibine
tek bir ışık hüzmesine saatlerce bakakaldım
nerede hata ettim?
neden seni kaybederek ödemişim aptallığımı
ulan allah kahretsin
şimdi bir şiir tut ellerine okursan
hastane koridorunda bir buğulu cam
ve sen
100'lük kaç şişeyle gelir sonum yirmisinde
saniyeler daraldıkça
rahatsızım sana daldım
iterse kusurlarım benden seni
yok bir dayanağım
bu kez dönme geri çünkü canım
"ya aklımdan geçersen." diye
ödüm kopuyor
