Adına methiyeler düzerim, seni anlatır dizelerim,

Düşmekten yara dizlerim, sana dair tüm hislerim.

Yüzümde yılların izleri, söyle seni nasıl gizlerim?

Gözlerini kapat, son kez karşında belireyim.


Geçmişindeyim, ne kadar uzağa kaçsan da.

Kalbinin kıyısında, eski bir şarkının tınısında...

Geçmişten kalma soğumuş bir merhaba.

Fark etmez, hayaletinle yaşıyorum nasıl olsa.


Kaçıştayım, bu dert saç beyazlatır ki sormayın.

Son şiirinin en hüzünlü mısrasıyım Asaf'ın.

Her gün açtığım şişe değil, seninle dolu bir karaf.

Sonra bir nakkaş edasıyla, sen süslü her taraf.


Ben kendimi toparlamakla meşgulüm yerden,

Çünkü rüzgar saçlarını savurur, uzağa benden!

Gökyüzü yüzün, gökteki tüm yıldızlar bir kadın,

Kalbini aşka boğdum, artık oykanus senin adın!