Sevgi, şefkat, değer görmek..Bunları aklımdan geçirdiğim an bile gözlerim doluyor istemsizce. Halbuki bi insanın diğerine bu duyguları hissettirebilmesi o kadar kolay ki..Ama işte, çoğu zaman içimizden geçen şeyleri söylemiyoruz, yapmıyoruz. Biz yapsak bile bize yapılmayabiliyor aynı şey..Bu daimi eksiklik ve hüzün duygusu da o yüzden muhtemelen. Hak edene hak ettiğini vermek bu kadar zor olmamalı yaa..Acaba gerçekten hak etmiyor muyum diye düşünüyorum bazen ama, yok yaa diyorum her seferinde, hakkını teslim edecek olanlara denk gelmiyosun belki de...