Yüzünü unuttuğum günler
yapıştı yakama.
Alacaklılar kapıma dayandı.
Senden sonra çok şehir gördüm
öylesine yarım, öylesine eksik.
Çok zamanım oldu,
zamanı geri döndürmeye.
Karıncalar filleri ezdi,
ay güneşe yaklaştı,
dünya sarsıldı yerinden,
insanlar öylece geçti yanımdan,
ben bir adım gidemedim başından.
Sonu gelmedi,
izmaritlerim küllüğe
ben bu evrene sığamadım.
Bu aralar hiçliğin halatı elimde
bir köşebaşı arıyorum.
Acı başkalaştırıyor,
acı yıllanıyor, kasvetli,
olağanca ağırlıklı.
Oradayım. Buradayım.
Aidiyetim saliselerde var oluyor.
Kollarımı indiriyorum.
Seninle konuşmak,
bunlar kadar ağır olmasa gerek.
