Kavgalardan çıktım da geldim
Kan kustuğum yolları
Kamelyalarla döşerken
Bir isim dimağımda, boyuna dolandı durdu
Zikrettiğim ilk isimmişçesine, manaya bulandı
Kim derdi ki, tam o an ben, naftalin kokulu bir şehrin
Şeftali mevsimine denk geleyim
Ve birini seveyim, sevdiğimden emin, kelimelerimi vereyim
Kim derdi ki, kara bir külfeti kan revan içinde yürütürken
Ak bir umudu alayım sırtıma, kuştan hafif olsun
Her zerreme dolsun
Kim derdi, diyene ben kişisi kahkahayla gülerdi
"Ah keşke" demeye varmazdı dili, "sen de" derdi
"Dalga geçme benimle"
"Ah sen de"
