Her gelene yuttuğum ihfâdan usandım

Ayaküstü görülen bu rüyâdan usandım


Oklarımı ata ata bitirmedim hedeftekini

Tüyden tüye kaçan Ankâ'dan usandım


Vâmık ola hâlim hele söyler dile gelmez

Kendin gibi mutlu Azrâ'dan usandım


Üç yüzünün her biri bir yanlara yatmış

İki çehresi hariçte de dünyâdan usandım


Bir avucunda hançer ile laleyi tutan

Zihnimdeki yalan Leylâ’dan usandım


Hâkî'nin de cânım bir tutarlı âhı var

Cân ettiğim cânâ şu iknâdan usandım