~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Bedr-i kâmil zûlmet-i zülfüñ içinde âfil oldu

Nûr u nârıñ şemsi a'dâ' etti kim bak doğmaz oldu


Döndü sahrâ hatt-ı hubânıñ misâli sahn-ı çemen

Bilmezem pâyıñ mı değmiş yoksa kim hasûd mu oldu


Yunmak içün sîneñi yâr katre katre geldiler kim

Hân-ı ebr ü hâk-i tahte'l bahr ü 'âlem teşne oldu


Raks-ı 'âlîñden şerâb âheste ikrâm oldu 'arşa

İçti deyü cümle âhter gök ser-â-pâ döner oldu


Hüsrevân kim secde kıldı pâdişâh-ı çehreñe lîk

Yek nigâhıñ Çelebî Hân dem be dem çün şehîd oldu


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Dolunay, saçının karanlığında kayboldu,

[Senin] ateşin ve ışığın, güneşi düşman etti ki bak doğmaz oldu.


Sahra çölü yanağındaki tüylerin misali otlarla bezendi,

Bilmem ki ayağın mı değmiş yoksa mı ki [tüyleri] kıskandı.


Sineni yıkamak için sevgili, damla damla [bütün sular] geldiler ki

Bulutların tepsisi, deniz dibindeki toprak ve alem susuz kaldı


Yüce dansından göğe şarap yavaşça ikram ol[un]du,

Bütün yıldızlar [o şaraptan] içtiği için gök baştan aşağı döner oldu (sarhoş oldu).


Hükümdârlar ki yüzünün padişahına (yüzündeki bene, ağzına, dudağına...) secde etti (teslim oldu) lâkin,

Çelebî Hân bir bakışın için dâima şehit oldu (can verdi). 


Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün / Fâ i lâ tün