Kendimizden o kadar çok kaçırıyoruz ki, hep bir uğraş içinde olmaya çalışıyoruz. Uğraş dediğimiz şeyler bizi bize geciktiriyor; kaçmalıyız evet! Ama kendi içimize doğru... insanın kendi içine kaçması tahammül edilemezdir. Çünkü can sıkıntısı dediğimiz şey tam olarak burada başlar. Kendiyle yüzleşebilme cesareti bulabilen insan kendini gerçekleştirmiş ve Nietzsche'nin üst insan olarak nitelendirdiği kişiliğe ulaşır. İslami Literatürde ise insan-ı Kamil seviyesine yükselir. Bu seviye insanın hem yok olma hem de gerçek manada var olmasıdır.