Bir çocuk yaratmak fikri,
Dolduruyor tepelemesine zihnimi.
Asla doğmayacak bir çocuksun sen şimdi,
olmayan yerlerde,
asla var olmayacak bir bedenin içerisinde.
Sensiz bir ömür yaşamak fikri,
Boşaltıyor derinlemesine zihnimi.
Hep benden bir parça olacak çocukmuşsun gibi
her yerde,
Asla aklımdan çıkmayacak bir pranga imgesinde.
Bütün dünyanın,
Oturduğun koltuktan görülebildiği zamanlardan,
Birkaç dize yazıyorum sana.
Belki de senin asla var olmaman,
bir tek benim özgürlüğüm değildir.
Şimdi sen de özgür bir fikirsin çocuk.
Dünyaya geldiğinde,
Ayağına vurulacak bütün fikir prangalarından,
Seni özgür kılacak bir "var olmama" eylemsizliği.
Beni korkutan;
bildiklerinin,
bilmediklerinden daha değerli olduğuna inanan bir dünya tekinsizliği.
Bildiklerim,
seni özgür kılıyor çocuk.
Bilmediklerim,
Beni özgür kılıyor çocuk.
yeni evrenlerin yaratıldığı bu çağda,
Sana sarsıcı bir gerçeklik verememek....
ne kadar büyük bir mutluluk.
Korkaklık...
İşte beni özgür kılan,
yüzleşebildiğim en faydalı dostluk.
Bırak cesurlar yaşasın be çocuk!
biz korkak olarak var olmayalım.
Sensiz bir dünyada,
merakta kalmayasın,
Ben de pek fazla yaşamadım.
