Neyleyim güldeki rengi, ahengi
Bülbülün gönlü şen olmayınca...
Derler ki maşuktur aşığın dengi,
Neyleyim gönülde sen olmayınca..
Darbesi ağırdır, her bir doğrunun,
Bıçak kesiği gibi suskunluğunun,
Pusulası aşktır, insanoğlunun
Yolunu şaşırır, yön olmayınca..
Bilsem ki sonumdur, gözlerin benim,
Vazgeçmeye varmaz, elim, yüreğim
Boynu ķıldan ince, gönüllü köleyim,
Esâmem okunmaz, kul olmayınca..
Gülüşünle çiçek açar hanımelleri,
Uğurlar sonbahardan kalma günleri,
Ateşi ateş yapan, pervaneleri
Yoksa neye yarar, kül olmayınca..
Kehribar baķışını takıp koluna,
Veda çiçekleri ekip yoluma,
Giderken ilmeği geçir boynuma,
Ölürüm varlığın can olmayınca...
