kalbime hüzün hakim
mutluluk baharı diye bir şeyden iz yok
tüm sevinç yaprakları dökülmüş halde
tüm benler ölü benime acır oldu
hiç durmadan dengesiz tavırlarım ile uğraşıyorum
ne haber yenilerden
yenilerden haberler yok
düşüncelerim saplı halde geçmişin yongasına
tek beklentim olabildiğince erken ölmek
acılarımın sonu da insanlar gibi
yakın zamanda gelecek değiller
direksiyonun başındayım ve hazırım kırmaya yaşam kabzasını kafamda
sinemde yer kalmadı yeni hüzünlere
umarım kurtarabilirim bu çukurdan duygularım da benim gibi ölmeden
sen ben diye ayırt etmeyi sevmiyorum kendimi
"ben benim
ama herkes herkes değil"
sert düşüncelerimi duvara vurup parçalamak istiyorum
yeni dünyamda başarılı olayım en iyi gülme kısmında
sendelemeden bitireyim şu parkuru
ve hiç yaşamamış gibi öleyim
şu an tam buna hazırken
