Çarşaf gibi denizin altında biriken şu öfkemi
Çığlıklarımı duyamayan sessiz kentin sesini
Zamana karşı yarışan şu kalbimi
Toprağa gömüp saklamak istiyorum
Suç bende mi?
Bazen öldürmek istiyorum kendimi.
Ya da içimdeki bazı hisleri.
Atlayıp bir uçurumdan, ölmemeyi
Görmek istiyorum.
Seni seviyorum diyenleri,
Ya da gerçekten hissedeni.
Önce hayatım cennetti
Gelip aldı cehennemin müritleri
Cehennemine götürmedi, dedim dünyadır meskeni
Dünya bile uzaktı, boşluğa terk edildim
Arafta bıraktı beni
Cennetimi özledim.
Benliğim şu dünyadan da sarhoş
Kasvetli havadan daha da karanlık
Durum nahoş, haliyle şişe boş
Kalır yapacak tek şey
Loş bir odada
Hayallerimin durduğu masa
Ve Kafamda bir düşünce
Ölünce her şey düzelir mi be...
Tevellüt doksandan dokuz
Bunca sene sonra yalanlara tokuz
Hayaller, düşünceler, duygular, yarınlar
Aldırlar hepsini elimizden
Bu karanlık dünyaya aydınlık getirmek.
Ahh
Biz artık yokuz.
