Kagir binanın önünde bir adam ölecek

Ruhunu avuçlarının içine alacak usuldan

Dün yaşananlar bir kenarda unutulup

Eski sokağın ortasında

Ansızın ince bir sızıyla

Kagir binanın önünde bir adam ölecek

Peşi sıra birkaç insan kalkar yerinden

Çocukların yüreğini örter anneleri

Beyaz otel oynar temellerinden

Eski Manolya'nın solar akşamcı çiçekleri

Radyo çalışsa marş çalardı

Bir plaktan mahrum gramofonu geçtikten sonra

Kagir binanın önünde bir adam ölecek

Bu kaldırımlarda komitacı ölmemiştir

Yağmurun en çok yağdığı binanın yaşlı çifti

Ve sağa sola koşmayan sokak başı köpekleri

Bir adamın yıkılışını görecek

Adam bir damla su

Eski Manolya altmış iki yıl önceki baloyu düşleyecek

Gözleriyle dans eden kızı ve erkeği

Bir de yirmi iki yıl önceki cenazeyi bilen adam

Kagir binanın önünde ölecek

Beyrut'ta bir akşam olacak

Sonra bir adam ölecek

Bu sokak Haliç'i hiç görmedi

Sürgüne icabet edenler de bir daha...

Zaman panjurların arasında birikir

Kagir binanın kapısı inler

Postacı son kez mektup getirecek

Sonra bir adam ölecek

İki sokak aşağıdaki ses gelmeyen meyhanede

Derdini önüne alanlar masayı görmez

Biri kalkar gider hep

Gidenin ardından garson bakar hep

İsli aynaların yüzlerine

Sürüncemede kalmış binanın ikinci katında

Rahmetli kocasının fotoğrafına bugün bakmayacak Eski Manolya

Çiçekleri ona ağlayacak

Hatıraları sandalyesinde bırakmadan önce

Yirmi iki yıl önceki cenazeyi düşünecek

Kimse bilmeden ölecek Eski Manolya

Herkes yaşamından bir nefes daha alacak

Kalplerin gürültüsü içinde çiçeklerin ağıdı söylenecek

Gramofon bir marş çalacak

Kagir binanın önünde bir adam ölecek