her gece kalkan bir yerlerden giden, gittiği yeri bilmeyen

yükünden ağır bu tren

 

bilmem kaç kişiyiz

kaç ayrılık 

kaç ölüm giymişiz 

 

yalnızlığı asıp yüzümüze

kardeşçe raylar üzerinde

ağıtlar dizeriz

birimiz şair, birimiz kâfir, birimiz hafız ama hepimiz bu trendeyiz.

 

bizden kim uyur ay öpünce kirli pencereleri kim sağ çıkabilir geceden

hangi düş, hangi resim

 

kaç kişiyiz biz, kaç nesiliz. kaç çağ geçmişiz bu trende

bu tren kaç asır gider durmadan

 

sonu bir uçuruma çıkacak 

üzerinde büyüdüğümüz rayların

belki bir uçurtma sarar diye bizleri

atlamayı düşünmüyoruz camdan.