Karanlığın sise dönüşüp üstüme yürüdüğü bir gecedeyim,
Sensizliğin ağırlaştırdığı vücudum, hareketsizliğe hapsolmuş
Bir kurtuluş yolu arıyorum ellerimi ayaklarımı oynatmak için,
Bu yatakta bu şekilde ruhen ölmek istemiyorum .
Sisler daha da yanaşıyor gözlerimin önüne ,
Ben gözlerimi kapatmadan onlar kapatacak gibi duruyor,
Bunun hak edilmemiş bir karanlık olduğunu düşünüyorum,
Ama hak edilmiş bir yalnızlık olduğunu da biliyorum.
Duyduklarımı duysan şu an ölmek isterdin,
Kulaklarıma seslerden oluşmuş kurşunlar giriyor,
Verdikleri acıyı derinlerimde hissediyorum,
En derinimdeki sana ulaşmasınlar diye tüm bu çabam.
Çünkü; sen hak etmedin acıyı,
Sen görmemelisin karanlığı,
Sisler senin üstünde hüküm kurmamalı,
Hepsini üstümde topluyorum, büyük bir savaş içindeyim.
Seni yaşatmak için verdiğim bu savaş,
Beni yaşatmak için verdiğim savaştan daha...
Akacak kanım da kalmadı, kaybediyorum beni
Sen, seni kaybetme bana yeter
Bu ağır yenilgiyle, bu benliğim
Kalemden çıkan son sözle birlikte biter.
