Bu dünya neyin peşinde koşmakta? Onca çocuk ölürken neyin peşinde koşmaktayız? Yangınların içinde veyahut buz gibi soğuktan ölen çocuklar varken ne yapıyoruz biz? Davamız ne? Hangi hiç uğruna onca can bu kara toprağın içinde? 

Bizim davamız çocuklar olmalı. 

Çocuklar.

Daha bir kum tanesi kadarken bile içimizde hissettiğimiz çocuklar.  

Anne karnında kurban olan çocuklar. 

İçi dışı toz toprağa karışmış bir kente doğan çocuklar. 

Kimini bombalarla kimini yasayla öldürdüğümüz çocuklar. 

Savaşın ortasına doğan çocuklar. 

Bizim davamız çocuklar olmalı.

Çocukları yaşatmak. Doğurmak çocukları barışın en orta yerinde durduğu bir dünyaya ve yaralamayan, öldürmeyen bir dünyaya. Annesi elinden tutmalı çocuğun, babası başını okşamalı -ölü çocuğunun bedenini koynuna alıp ağlamamalı hiçbir baba-. 

Ve artık herkes başkaldırsın bu düzensizliğe, susmasın kimse;

çocuklar ölmesin diye.