Gecenin karanlığında yakıyorum bir dal sigara
Usulca çeviriyorum bakışlarımı hiçliğe doğru
Kapkaranlık hiçliğin ortasında geceyi aydınlatan bir lamba
Altına tünemiş kediler, köpekler
Yan tarafımdaki mumun yavaş yavaş sönüşüne şahit oluyorum
Kahramanlar veda ediyorlar birer birer
Bir tek ben kaldım geride diyorum
Sesleniyorum hiçliğe doğru
Acımasız dünya diyorum, herkesimi aldın benden, geriye ne kaldı?
Kalmadı benden geriye hiçbir şey
Ne bir dost, ne bir aile, ne bir sevgili
Bir dal daha, bir dal daha ve bir dal daha
Paket boş, küllük izmarit çöplüğü
Bedenim çuval misali, ruhum ölüler mezarlığı
Düşünüyorum, kaybedecek neyim kaldı?
Ve tek bir cevap beliriyor zihnimde
Hiç.
Oyunun son perdesi açılıyor izleyicilere
Zamanın birinde bir adam yaşardı. Ailesiyle mutlu, dostları etrafında, sevdiği kadın yanında. Başka ne isterdi ki
Bir gün bedenleri enkazda kaldı, ruhları cennete kavuştu. Adam kaybetti herkesini
Ölüm almıştı kendisinden her şeyini
Ailesini, dostunu, sevdiği kadını
Geride sadece kendisini bırakmıştı
Oysa ki bilmiyorlardı onun da ruhu enkazda kalmıştı
Yaşamanın bir manası yok dedi adam
Yavaş adımlarla yürüdü balkonun demirliklerine doğru
Seslendi hiçliğe
Ölüm galip, yaşam mağlup
Işıkların sönüşüne şahit oldu adam
Geride ne olur diye düşünmeden
Bıraktı çuval olan bedenini hiçliğin kıyısına, ölümün kollarına
Ruhu zaten ilk geceden enkazda kalmıştı şimdi bedeni de kavuşmuştu ölümün kollarına
Oyunun son kahramanı da veda etmişti bu şehre çünkü artık yaşamıyordu bu yerde
thelypophrenia
2023-03-02T11:17:57+03:00Çok, çok üzgünüm.