Bomboş etim kemiğim
İncindim evimin kötü günlerinde
Sorsanız renkleri dudaklarıma eksik hissettiler hepsini.
Soğuk maviydi sıcak kırmızı
Aşk... Abimde öyle bir renk yoktu .
Ölmek isterken yaşatıldım.
Kimse sabah olsun diye beklemedi.
Soluk aldırıp verdirdiler, bolca rüyaya boğdular.
Büyüdüm ve hâlâ boş kemiklerim.
Dünya bütün sözcüklerimin evsizleşmesiydi.
Yalvar yakar hayatta kalışların derdi...
Ölmek vardı şimdi gün doğarken sevgili şu yollardan geçerken.
Ölmek vardı şimdi tanrı yeni bir kukla yontarken.
Ölmek vardı şimdi ya da sonra...
Hiç olmazsa ölmek vardı yolladılar bir genci rüyalara.
