Adına yazılan şiirler gibi öksüz şarkılar
Susmayan bir tınıdır kapına dökülen serenatlar
Sen söyle Lavinia, susar mı insan solarken
Ağlar mı çiçekler seni beklerken
Ne ses biter izlerinde ne can kanar
Hangi yola çıksa yürek eli boş ağlar
Gittim bitmedi yol senin yolunu beklerken
Ağladım bitmedi acı yollarını gözlerken
Soğuk bir seyahatten kalan bize anılar
Dönüşün olmasa da kaldığın yer hep buralar
Tükendim ben senin kapında ağlarken
Bitirdim ben seni sen habersiz giderken
