Yaşasın o da ölmek istiyor, yaşasın o da her gün intiharı ve kaçışı düşünüyor yaşasın ulan yaşasın. Yalnız değilim o da ölümü düşlüyor, bir de asgari hayatı. Ufacık bir odada rahat nefes almayı. Köşkün olup içinde uyumak dışında geçmeyen zamandansa ufacık oda da ama rahat nefes. Belki de sadece hava kapalı diye modu yok, zihnine bulutlar çöküyordur. Anlıkta olsa onun da içi karardı en az ben kadar. Acaba hissediyor mu boğazında bir ip, rakı sofrasında konuşmalı. Ya da hissediyor mu çakılmadan önce uçtuğu anı? Ah kimseye iyi gelmiyorum, iyi olduğumu da iddia etmiyorum, ama karartılmamalıydı ruhun benim gibi, iyilerin dünyasına aittin. Benle olmak için çıkmamalıydın ışıltılı cennet düşünden. Cennet düşün benle olmak ya, nedir bu sevdan bana? Dürüst ol kendine, alakası yok benimle, sende kaos seviyorsun onu arıyorsun bende, zorlaşınca hayatın düşleyince ölümü ve asgari yaşamı en azından bir düş oluyor diye için için seviniyorsun söyle! Acı ve kin, kaos ve drama hissettiriyor yaşadığını, ölümü düşlemek bile bir his ya içinde. Yoksa ne diye tutturasın gitme diye iyi gelmem ki ben kimseye. Uzaktan daha iyi hatırlarlar beni, uzağım iyi bilsin istediğim kimselere.
