Kalemimin ucundan akıverir duygularım,

Bazen birkaç satır yazı olur,

Bazen bir resim…

Hayatın yükünü kalemimin ucundan kâğıtlara akıtırım sanki o zaman,

Biraz sakinleşir, durulur çarpan yüreğim.

Sessizce akıverir bazen de gözyaşlarım,

Yanaklarımdan süzülüp bir yol tutar kendine.


Bazen gözlerimden, bazen kalemimin ucundan dökülür içimdeki zehir,

Ama gözyaşlarım gün gelir kurur,

Yazdıklarım da bazen yırtılıp atılır, bazen kalır geriye kıyamadıklarım.

Gönlüm ister ki,

Bir gün yok olursam ben de.

Bir şeyler kalsın geriye,

Yaşatsın, ağlatmasın,

Anlatsın, anlam kazandırsın, yol göstersin.


Bir gün gerçek olur mu düşlerim,

Her ne kadar acılar da yaşansa,

Aslında yanı başında duran güzelliklerini hayatın,

Anlatabilir miyim büyük kitlelere.

Ulaşır mı sesim yüzlere, binlere…

 08.01.2007