Öyküdür

Yüküne özenen atı

Sakat bırakırlar

Öyküdür 

Hadi şimdi bunu taşı 


Kötü bir kurgu sonum

Katil ben çıkmayayım ne olursun diye yalvardıkça

Öyküdür

Herkes korktuğu şeyin tanrısı

Misal annem ölür diye korktum altı yıl

Altı yıl annemin ölümünü yarattım

Yalnız büyüyünce dinlendim


Çocuktum bilebilirdim

Ne alakası var hala söylüyorum ama

Sigortan yoksa suyun şerbetlenir

Ve bunun boğulmayı iyileştireceğini sanarsın

Bir tokatla İsa’yı oynamak

Lazarus’un ebesini bile diyorum

Doğmak kötü şaka güldürür


Beni yokluktan açığa çıkaran şiddet

Öyküdür


O zaman asfalt yoktu

Kabir azadı bir bahçeyle

Ki cennetten de önceydi 

Habil özgür artık Kabil mühürlü

Yolun kaderi bu

Sonuç eviyle kardeş kalan başkasının bölümüne öykünür


Sonra bazen bir şey oluyor

Tüm telaşı bırakıyorum biliyor musun?

Günleri saymadan

Kelebek biriktiriyorum

Ya da elibende çiçeği

Ya da göğsümde bir güve

Elbiselerine tahtalar dikiyorum

Beni çivisiz anmasınlar diye


Öyküdür

Kötü uyanacağımı bile bile su içmiyorum

Çocuk bahçesinde yetişkin adı yok

Bacağımı kırıyorum her adımda

Yürürüm de sıkıntı


Öyküdür 

Hiçbir ölü seninle sınanmadı