her tarafım ateşlerle çevrili

sarkıyorum penceremden kat yedi

beni kandıran yaşamı güzel bilirdim

şimdiyse soruyorum iblis

beni bu hayatta tutan nedir

cevabı evren kadar hiç ve gereksiz

bana ölümü getirecek şu beton yaşamdan daha çekici

bilmezsin, zihnimdeki cehennemi görünce şeytanın nasıl da irkildiğini

geceye yıldız serpildiği gibi

ruhuma türlü kılıçlar dikildi

yazgıma kederler biçildi

ölümden daha keskin

getir istersen âb-ı hayat elimin tersiyle iteceğim

vaktiyle artık yıldızlar kurtuluş değildir

hüzün zırhımı tüm içtenliğimle giyindim

daha on sekizinde bir nihilist

artık yaşam o kadar çekici

ve ölüm o kadar uzak değildir