Düşünde dördüz oldun, gözün aydın.

Bir düşün, özledin ve kim bilir hangi gündesin?

Ufukta hiçlik var, hatırla.

Yastığın ıslak ve bil ki sıcaktan.

Alnında terler güneş, uyandın

Şakaklarında güvercinler uçmakta

Ve dahi kalbin hıncahınç dolu,

Atmakta.

Yârini gizlemek de bu kadar saçmadır.

 

Uyuşuk yanını yarında gizledin

Fakat o cesurdur, sen gibi insan değil.

İnsan olsa dahi düşünmezdin, nedir ki

Bir mezar taşını gamzelere benzettin

Ucunda durdun, beyaz bir kuşsun.

En turuncu ceketini giydin, güneşsin.

Elinde 17'den kalma bir dal gül

Sen o yaşında benle eşittin,

Benden reşittin.

 

Gözlerin kapalı, bir mekân düşün

Bir de zaman senden ayrı kalsın.

Düzenlisin, afilisin, üşürsen kalkarsın.

Tanımadıkların sana ateş olur,

Sen kalırsın.

Herkes bir gün vurulur, sen kalırsın.

Herkes bir gün kuş olur,

Kanatlarında beş kardeş, görürsün.

Alınlar silinir, tek yaşayan nabzın.

Unutmak istesen hatırlamazsın düşünü.

 

Korku duyulmuş, neyden, kimden?

Senden dahi seni çıkaramazlar.

Karanlıksın, film şeridini çizdin sen.

Tali yolsun, beklemesi senden.

Beyazlar senin değil, istemezdin.

Göz kapakların ağır, yaşlanır, ıslanır

Peşinde muhakkak bir de söz vardır:

Taziyedekiler ürker bekleyenden.