Andy Weir'in ''Marslı'' romanını okuyanınız vardır mutlaka. Orada geçen şu cümle derinden etkilemişti beni: "İnsanlar ölümle yüzleştiklerinde, seslerini duyurmak isterler. Tek başına ölmek istemezler."

Hayatınızda bir kez de olsa ölümle tanıştıysanız beni daha iyi anlarsınız.


Ben 2020'nin 6 Aralık sabahı tanıdım ölümü. Canımın en kıymetlisi, kardeşim Barış vefat etti o gün. Birlikte güzel günlerimiz de oldu, zor günlerimiz de oldu. En zoru o son günüydü. Doktorlar sürekli başındaydı. Korkuyordu biriciğim. Yoğun bakıma gitmeyi hiç istemeyen meleğim, o gün istedi nedense, "Benim orada arkadaşlarım var, oyun oynuyoruz hep, ablamı istemiyorum." dedi doktorlara. Şok olmuştum ve de çok üzülmüştüm. Öleceğini hissetmiş gibi beni çekiştiriyor ve korku dolu gözlerle bana bakıyordu sürekli, tuhaftı kısacası. Yine de ölümü getirmedim aklıma, umudumu kaybetmedim. Çünkü bana pes etmemeyi, umudumu yitirmemeyi öğreten oydu. Bir ara uyuyakalmışım. Benden özür diliyordu, hayal mi yoksa gerçek miydi hatırlamıyorum. Sesini duyurmaya çalışıyordu belki de, bilmiyorum. Gözümü açtığımda vücudu kaskatıydı. Başı da düşmüştü yastığından. Mosmor olmuştu. Hayata gözlerini yummuş ben uyurken. Hissetmiş ölümü belki de. Ama ben anlayamadım. Arkadaşlarımla oyun oynamaya gideceğim, dedi ve gitti. Biliyorum, şu an mutlu ve huzurlu. İyi ki geçmiş dünyadan diyorum hep. O bizim kalbimizde yaşıyor artık. Kötülerle, pisliklerle ve iğrenç insanlarla dolu bu dünyadan kurtulduğu için huzurluyum. Onu çok seviyorum. O bir melek artık.


Ölüm gerçekten bizi derinden etkileyen tuhaf bir olay. Çünkü her gün, her saat yanında olan, çok sevdiğin o insan artık yok. Dokunman, öpmen, onunla konuşman, ona sarılabilmen artık mümkün değil. Tek yapabildiğin fotoğrafına bakıp sanki karşındaymışçasına onunla konuşmak, o fotoğrafı öpmek. Onsuzluğa alışıyorsun zamanla. Baktığın her yerde onu ve onunla olan anılarını görüyorsun. O güzel günleriniz geri gelsin istiyorsun, imkansız olduğunu bilsen de. Ne yazık ki geri gelmeyecek. Bu yüzden her anınızı dolu dolu yaşayın. Sevdiklerinize, onları sevdiğinizi her fırsatta söyleyin. Sanki yarın ölecekmiş gibi sarılın, bırakmayın. Üzmeyin onları. Aldığınız her nefesin kıymetini bilin. Bugününüze şükredin. Hiçbirimizin yarına çıkıp çıkmayacağı belli olmayan bu ölümlü dünyada sevdiklerinize sıkı sıkı tutunun.