Taşlanıyorum, ölüşümü resmedin!
Asıl olan sevdiğin değil
sevmenin kendisidir dediğim için.
bedenim günahın en büyüğü iken
tenim insanlığın kara vebası
Orta Avrupa’nın soğuk sularında
kilisenin küfürleriyle yıkandım
bir imam ve haham
adımı lanetlediler sevmeyi bildiğim için
onlardan erken çürüdüğüm için
kötü çalınıyorum tüm kulaklarda.
Yakılıyorum, ölüşümü resmedin!
İnancım göklere değil
insan aklına olduğu için.
kim yırtabilir gök kubbenin zarını,
ayak basmadın mı en parlak yıldıza
peki sen değil miydin tüccarın karısını
dünyanın en güzel kadını yapan
sen geçtin tüm dünyayı şarktan garba
resimlerin bir grup keşişin sofrasını süsler
oysa dünyanın temelidir varoluşçu akıl
senin cebrinle aydınlanır karanlık saatler.
