Karanlık bu kadar mı huzur verirdi insana? Tepede ay...
Yokluk peşinde koşarken sallanmakta aklım.
Artık eskisi gibi yorulmuyorum. Kaybolurken hayatım.
Ha bir fazla ha bir eksik ne olacaksa olsun diyorum.
Keş ömrümün fahişe durağındayım.
Kim indi, kim bindi bilinmez
Sen çoktan gittin, bakıyorum ardından.
