Ey bitimsiz hırs
Ey sırtımızda bitmek bilmeyen kış
Kargalarla oydun gözlerimizi
Farelerle yedin kulaklarımızı
Kurtlarla tükettin dilimizi
Ey bizim dirimize sela okuyanlar
“Yaşamak!”
Dedik inim inim
Bağırdık son canımızla
“Kardeşçesine!”
Mürekkep niyetine
İliğimizden sıyırıp aldığınız kanla
Bastığınız o dikdörtgen kağıt parçalarını da
Armağan etmişsiniz yokluğumuza
Razı oldu mu Allah’ınız?
“Var ama yok” adlı oynunuzda
En çok bizim yenildiğimiz doğru
Eski derimizi sıyırdık attık
Yepyeni bir şekle vardık
Artık bizim aynalardan başka korkumuz yok
Üstelik o sır ki
Bu defa candan öte dost
“Yaşamak!”
Dedik dupduru bir sesle hem tok
Tınladık ilk canımızla
“Kardeşçesine!”
Gövdemiz kor
Ve sudan gözlerimiz
Kağıdın atasından başlayıp
Kalemin torununa varana dek
Şehirler inşa edeceğiz.
