Ömrüm tanelere ayrılıyor

26 Mart'ta öleceğim, biliyorum

Ben bir paradoks olarak doğdum

Durmadan sesler aldım, sesler verdim

Göz kapaklarıma birkaç düzine kağıt koydum

Bilirsin, uzak olanı da göremezsin, fazla yakın olanı da


Organlarımı bağışlıyorum

İçimi rüyayla doldurun, maviyle

Beni alelade bir şiir olarak hatırlayın


Alfabenin 14.harfiyim ben

Ortada ve ortalamayım

Yüzü oyulmuş bir fotoğrafım

Sarardım diye canlı ikeni unutacak değilim

İlkbaharı sonbahara yeğleyecek değilim

Üzerime yıkılsa dahi duvar

Sırtımı yasladığımı unutacak değilim


26 Mart'ta öleceğim biliyorum

Ben Tomris Uyar değilim