İçimde bir yerde kalabalıklar
Ağlayamadıkça kanıyorum
Kanadıkça yerici gözler sıyırıyor postumu kadavramdan
O taştan sunağın (öyle riyakar)
Erden halem güneşi soğuramayana değin
Başıma yastık olacağını duyumsuyorum
Son olmamaya ant içmişim bir kere
Küçük harfle başlayan tümcelere soyunmuşum
Her şeyden önce
Kanayanlar uğruna adak adar gibi
İçliklerime değin ben varım işte
Buradayım
Ve huy olmuş bende ölmek
Yapamıyorum
