Yüreğim burkuldu, düz yolda yürüyemedim, düştüm ama ağlamadım
İçimden keskin düşünceler geçti
Etrafımdan kötü bakışlı insanlar
Bir dağa güvendim, üzerine karlar yağdı
Ruhum incindi
Ve de bir iğnenin deliğinden geçebilecek kadar inceldi
Göz kapaklarıma oturdu irili ufaklı tüm telaşlar
Çok uykusuz kaldım, oysa ölümsüzlüğü buldum sandım
Uyumakla uyumamak arasında dizlerime kapandım
Sabahı o boşlukta aradım, daldan dala atlayan serçe seslerini...
Bedenim ağrıdı, omuzlarımı taşıyamadım sonra
Güneş tepemdeyken yalnız hissettim
Yine de ağlamadım
Kapıda asılı duran ceketim, onca harekete düşmedi de ben dokununca düştü
Tutamadım
Oturup ağlayamadığım kadar ağladım
