Sen ki baharın ilk çiğdemi
Serçeler ilahi sesleriyle arsızca
Şakıyor geceleri
Gün doğmadan diliyorlar sen hazinesini
Serçeleri düşman belledim
Bahara kılıç çekip güze kul oldum
En güzel benim gözlerim seyretmeli
Benim elim yazmalı
Efsunlu; fecri gözlerini
Çiçeklerin dallarımda açmalı ve
Esrikleştirmeli polenlerin kanımı
Ben seveceğim
Elbette yâr etmem bir söğüte seni
Yabana koymam ay sanrısı tenini
Irmaklar köpüklendiğinde çağıldadıkça
Ellerin ellerimde sanardım
Vardığında tan ufukta aşkına
Yanımdaki boşluğu sen sanardım
En onulmaz acılar parçalıyor
Aman vermiyorken kancık sancılar
Gözlerinde
Yaralarımı sarardım
Şimdi bekler on dört asırdır kollarım
Sarmak için belini
Densiz haykırır kavruk dudaklarım
Ferahlamak için Firdevs teninde
Kokunu meşe kağıdına sardım
Ve yaktım
Çektim içime
Çektim içime tam on dört asır
Salıvermedim arşa
Ciğerlerimde tuttum her demini
Bulmadan kaybetmiş
Ve görmeden sevmişim
Artık Vuslat yakındır
Binbir ölüme değecek
Biliyorum
Bülbüller şakıyor
Duyuyorum
