Çağımızın sorunu, kendini önemli zannetme. Sorun bu kalıbı oluşturan önemli ve zannetme kelimeleriyle başlıyor aslında. Bir insanın kendini bir şey zannetmesi dahi katlanılamayacak bir küstahlıkken üstüne üstlük bir de kendini önemli addetmesi fevkalade sıkıntıların tezahürüne yol açıyor.


Kendini ve kendine ait her değeri, hissi hatta o incir çekirdeğini dahi doldurmayan dert ve tasalarını dahi önemli sanıyor ahmak insan. Dünya üzerine ideaları, fikirleri, ideolojisi, altı metrekarelik odasından dışarı çıkamayan çözüm önerileri ve sınırı dışına dahi intikal edemediği şehri adına yaptığı mikro milliyetçiliği dahi önemli onun perspektifinde. Dürüst olmak gerekirse kendini önemli zanneden her insanın vebali bizde. Zira vurmuyoruz yüzüne karşılıklı gerçek olduğu iddia edilen görüşleri, diyemiyoruz ki sen evrimde homo sapienssin, dinde balçık ve reenkarne olursan şayet bir hamam böceğinde can bulup bir takunya tarafından ezileceksin. Soramıyoruz ki Hz. Adem bir elma yediği için kovuldu cennetten sana bunca haltı yiyip seni mizandan beraat ettireceğini düşündüren şey ne? Durun, yanlış anlamayın! Bu mukayese, bazıları önemlidir bazıları önemsiz diyen mevcut hiyerarşinin vicdan muhasebesiyle süslenmiş demagojik bir kanıt çabası değil. Zira kimse kimseden önemli değil nezdimde. Sadece bazıları, bazılarımızdan daha az önemsiz hepsi bu.

Ve kainatta tek önemli şey, hepimizin ve her şeyin önemsiz olduğu gerçeği. Ve sen ey kendini önemli zanneden mahluk, işte sen bu evrendeki en önemsiz şeysin!