Yine aşk acısı çekiyorum. Kendim ayrıldığım, bana hiç uymayan ama sevgisini sevdiğim için 7 aydır hayatımda olan bir adamdan. Hiçbir hobimizin uymadığı, karakterlerimizin çok zıt olduğu ama yine de birbirimizi sevdiğimiz ya da sevdiğimizi sandığımız için 7 aydır her şeye rağmen süren bir ilişkiydi. İçimden bir ses ara ara ortaya çıkıp ayrılman lazım aynı geminin yolcuları değilsiniz, bu ilişkinin ilerlemesi pişmanlık getirir dese de benim aldırmayıp her şey yolundaymışçasına devam edişimle 7 ay sürmüş oldu. Birkaç defa ayrılsak da kopamadık birbirimizden. Bunnn sebebi hayatımızda birçok şeyin yolunda gitmeyişi ve sevgi alabileceğimiz kişilerin birbirimiz olmasından kaynaklıydı. Son kaleyi de yıkmak istemiyorduk belki de hayatlarımızdaki. Bilemiyorum iyi kötü bir sürü şey paylaştık, ağladık, güldük ve birbirimize çok destek olduk. Ama ona rağmen olmuyorsa ayrılmak en doğrusu. Şimdi ayrılalı 1 hafta oldu, ben yalnızlıkla boğuşurken dayanamayıp 1 kere barışmak için ağladım onu arayıp ama o net bir şekilde bittiğini kabullendiğini ve devam etmeyeceğimizi söyledi. Evet artık bitti. Şimdi oturup üzülüp buraya yazmak için geldiğimde profilime bir göz atmak istedim. Daha önce her aşk acısı çekişimde buraya gelmişim ve her defasında da dayanamıyorum diye çığlıklar atmışım. Her defasında atlatan ben, bu sefer yine çok güzel bir şekilde atlatacak. Yalnızlığa alışmayı öğrenecek ve kendini çok güzel bir şekilde toplayacak. Küçüklükten sevgi görmemenin bedelini bu kadar ağır ve uzun süre ödeyeceğimi bilmiyordum. Umarım başarabilirim. Anne babamın, ailemin bana vermesi gereken sevgiyi tek başıma içimdeki küçük kıza vermeyi umarım başarabilirim. Onu çok seviyorum ❤️
