İnanmak istiyorum.

Neye, kime, nasıl inanacağımı bilmeden hem de.

Başarabilecek miyim dersin?

Tüm yaralarımı saklamadan, korkularımdan kaçmadan o uçurumdan atlayabilir miyim sence?

Ya uçurumun dibinde beni bekleyen o şey, benim beklediğim şey değil ise...

"Korkuyor musun? " diye sorma, korkuyorum. Hem de yapayalnız bir çocuk gibi korkuyorum. Ama o uçurumun dibindeki insanlar korkularımı bilsin istemiyorum. Maskeler takıp onlar gibi yalanlar söylemek, yalanlar duymak istiyorum. Bir yalanın ortasında mutluymuşum gibi hissetmek istiyorum.

-Onlar mutlu değiller mi?

Değiller.

Tek önemsedikleri kendileriyken yaşadıkları hayat mutlu olacak kadar güzel mi sence? Onlar iyi olmak istemiyorlar, iyilikler yapıyorlar ve iyiymiş gibi görünüp yaptıkları iyiliklerin maskesini taksınlar. Taksınlar ki yaptıkları kötülükler yanlarına kar kalsın.