Geleceksin diye hep bekledim.
Hep gezdiğin yolları gözledim.
Belki geçersin, belki iki saniye görürüm diye.
Gelmedin.
Ne dün ne bugün ne de yarın gelmeyeceksin.
Ama ben hep seni son gördüğüm yerde bekliycem.
Çünkü buralar hep sen kokuyor,
Ben buraları nasıl terk edicem.
Şimdi yokluğunun elini tutmuş
Bu Viraneyi turluyorum
Her adımımda biraz daha yok oluyorum
Seni görmeyeceğimi bildiğim halde
Herkeste seni arıyorum
Yokluğun beni teselli ediyor, sarılıyor.
Senin beni hak etmediğini söylüyor,
Ve ben o an bitiyorum.
Sarıldığım yokluğunun kollarında
Son nefesimi veriyorum.
